It Giet Oan

Het wereldkampioenschap karpervissen is niet zomaar een wedstrijdje, het is karpervissen op het allerhoogste niveau. Dat betekent dat je als deelnemende visser veel moet geven om een maximale prestatie voor jezelf en het team te behalen. Dit gaat zeker ten koste van je “normale” visserij en ook in je privé leven moet je veel aan de kant zetten om deze wedstrijd goed voorbereid te kunnen vissen. Minardus Woltman en Ferry Verhofstad hebben jarenlang veel tijd opgeofferd, maar hebben niet geheel zonder emoties besloten dat het tijd was om afscheid te nemen. Heren bedankt voor inspanningen de afgelopen jaren, chapeau! 

Daar sta je dan als bondscoach met je handen in het toch al dunner wordende haar. Ik wil toch ervaring behouden in het team, maar ook nieuwe vissers een kans geven. In overleg met de oudgedienden hadden we voor het net iets eerdere vertrek van Minardus al besloten dat Jesse Feuerriegel een prima vervanger is. Voor de andere plekken was iedereen het er unaniem wel over eens dat de veroveraars van de tweede plek in de topcompetitie karper moesten instromen in het team: Robbie Sieber en Tony Oosterbaan.

Eerste trainingsweekend

Dit was gepland in het weekend van 17-18 maart met op het programma: Werpen. Half maart waar normaal gesproken de eerste karper-rugjes bloot worden gegeven in de prille voorjaarszon, nu temperatuur van -6℃, sneeuw, Oostenwind kracht 7 en gevoelstemperaturen van onder de -15℃. Voeg daar nog aan toe dat onze werp-leermeester Rob Punselie met een griepvirus onder de wol ligt, dan snap je wel dat de twijfel toeslaat om de training wel te laten doorgaan. In de weken ervoor waren we druk bezig geweest met verzamelen van de ultieme werpkanonnen, molens, lijnen, voorslagen en lood. We willen dat onze jongens met het beste materiaal op het WK-toneel verschijnen. De firma’s welke dit mogelijk hebben gemaakt, Markerworld, Shimano, Cinnetic, Asso Carp Lines, CarpCompany (Doetichem) hebben dan ook alles in het werk gesteld om de materialen op tijd bij ons te krijgen, waarvoor nog vele malen dank! 

Maar nu; het is de eigenaar van Camping Op den Drul gelegen te Linden waar het geheel plaatsvindt die met de oplossing kwam. In zijn uit de 16e eeuw daterende boerderij werd ruimte gemaakt zodat wij daar konden schuilen tussen het werpen door. It Giet Oan! 

Ontvangst in de oude boerderij camping “Op den Drul”

Zaterdag

De snert bereid door assistent Peter S. staat lekker te pruttelen als de eerste vissers aankomen in de oude boerderij. Jaag een paar karpervissers bij elkaar en binnen no time is het een kippenhok en ik als haan doe daar vrolijk aan mee. Als het binnen na een uurtje te winderig is geworden door de snert met roggebrood en spek, besluiten we om de boel maar eens op te tuigen en te gaan gooien. Buiten is het al niet veel beter, een snijdende Oostenwind met behoorlijke kracht blaast zelfs door onze warmtepakken heen. Ondanks de Siberische omstandigheden wordt het materiaal tot het uiterste kromgetrokken om het met elkaar te vergelijken. De overkant van het water is op een punt 148 meter en op een wat breder punt 156 meter, maar we hebben ook een baan uitgezet zodat we na een worp kunnen “clippen” en de lijn kunnen uitlopen om de exacte afstand te kunnen bepalen. Na enige tijd als de jongens een beetje warm gegooid zijn tijdens deze omstandigheden, wordt het eerste stuk lood op de overkant gelegd, 148 meter beaasd met boilie. Hoppa dat kost assistent Huub een fles wijn, want deze had ingeschat dat niemand de overkant zou halen. De maximaal uitgelopen afstand na het wisselen van molens, lijn en lood voor het optimaal passen bij die persoon is die dag 155 meter. Tegen het einde van de middag sluit Henri zich ook aan bij de groep, hij had nog wat verplichtingen en was daarom wat later. Na een bak koffie en het aanhoren van onze bevindingen wilde hij 'toch ook nog wel ff een worpje maken'. Vanuit de wat warmere boerderij toch maar weer naar de waterkant. Zorgvuldig zet Henri aan en zwiep: het hele zaakje beaasd ligt ruim op de overkant, de monden van de overige teamleden inclusief die van mij vallen open, iets waar we de hele dag aan gewerkt hadden… monden dicht anders bevriest je tong. Het blijkt dat er nog werk aan de winkel is.

Overzichtskaart met afstanden

De avond

Na het nuttigen van een warme maaltijd op een warme plek, ons vaste thuishonk Café Kanaalzicht Heumen, gaan de trukendozen open. Goede constructieve discussies over onze toegepaste onderlijnen en systemen. Paul Hendrix voorzitter van De KSN komt ook nog even een biertje drinken om te kijken hoe het met de teambuilding staat. En deze groeit, wedstrijden worden niet alleen gewonnen op individuele kwaliteiten maar ook op team spirit. Dit geldt ook voor het WK karpervissen. Ik moet zeggen dat ik erg tevreden ben over hoe de jongens informatie met elkaar delen ondanks dat ze elkaars concurrenten zijn in de Topcompetitie Karper. Ze plaatsen het belang van de prestatie op het WK boven hun eigenbelang waarvoor ik niet meer dan respect kan hebben. Als de oogjes wat kleiner worden gaan we weer terug naar de camping waar onze tenten en campertjes-busjes aan de waterkant staan opgesteld om de nacht door te brengen. Robbie, Tony en Henri werpen eerst nog even de hengels uit, “we gaan toch niet slapen aan de waterkant zonder dat de hengels erin liggen” (Kraaijenbergse plassen, meer dan 400 hectare water).

Zondag

Na een voor mij onrustige nacht deels veroorzaakt door het heen en weer schudden van mijn bussie door de wind, maar ook door het verwerken van alle info van de dag ervoor, zijn we voor 09.00 weer in de oude boerderij waar we langzaam op gang komen bij een bak koffie in combinatie met een broodje kaas. De vissers hebben een onbegrijpelijke blank toegevoegd aan het rijtje, maar na alle theorieën te hebben besproken gaan we weer richting waterkant om deze theorieën proberen in praktijk te brengen. Het is nu nog kouder dan de dag ervoor en het ijs bouwt zich op in de ogen van de hengels, werpen heeft geen zin meer.

De Boys in actie

Film

Check de film op het De KSN Youtube kanaal

Conclusie

De gezamenlijke voorzichtige voorlopige conclusie van het team is dat als het om hengels gaat, het persoonsgebonden is. Degene die over voldoende kracht beschikt werpt beter met een wat “krachtigere” hengel, de jongens welke dit in mindere mate bezitten zijn beter af met een wat “soepelere” hengel. 

Nogmaals wil ik iedereen bedanken die belangeloos aan deze training heeft meegewerkt. Het heeft ons zeker geholpen op de weg naar een betere prestatie, THX namens het hele team!!!

Rob Delgijer