Het valt niet mee om na het verlies en een rit van bijna 1700 kilometer die ruim 23 uur geduurd heeft, achter mijn PC te kruipen en verslag te doen van het afgelopen Wereldkampioenschap karpervissen in Servië. 

 
Verliezen is niet leuk, en zeker na onze inspanningen welke we afgelopen jaar hebben gedaan eten we een zure appel aankomende tijd. We hadden alles tot in detail voorbereid, maximaal getraind en ook hebben de jongens veel privé investeringen in zowel tijd als materiaal gedaan. Als bondscoaches was er ons alles aan gelegen om een beter resultaat te behalen dan de voorgaande jaren. Dit ging niet geheel zonder slag of stoot, maar het doel heiligt de middelen. Als team met een zeer goed gevoel over het te behalen eindresultaat zijn we aan dit WK begonnen. 

Waar gaat het mis?

Na een reis van meer dan 20 uur worden Huub en ik op de camping Coffeecamp-Kovilj in Servië ontvangen door de boys van het WK-Team en de eigenaar van de camping. Wij hadden een uurtje of 3 langer over de reis gedaan omdat ze aan de grens Servië in, het nodig achtten dat wij voor onze bus maar eens papieren voor een vrachtwagen moesten laten maken. Dit houdt in dat je bij verscheidene loketjes stempels moet halen, 30 euro moet betalen en heel veel geduld moet hebben want er wordt met regelmaat door het personeel geluncht en koffiepauze genomen. 

De tijd op de camping is er om de laatste puntjes op de i te zetten en de partikels te koken zodat ze hun maximale attractiviteit hebben tijdens de wedstrijd en om uit te rusten van de lange reis zodat we fit aan de start verschijnen.

Ons basiskamp op de camping.

De eerste Captains (bondscoach-)meeting verloopt rommelig en het recht van de sterkste schreeuwer wint, het geheel is ongeorganiseerd zoals veel zaken in de aanloop naar dit WK. De internationale jury, welke niet eens in zijn geheel aanwezig is, heeft veel moeite om alle vragen naar behoren te beantwoorden en geeft aan de volgende dag een aangepast reglement te presenteren. 

Enkele zaken die opvallen zijn dat het water eigenlijk helemaal niet conform de regels is, er geen duidelijkheid is over uitzetting van karper, geen rekening is gehouden met graskarper en het terrein zo makkelijk bereikbaar is dat het brengen van vis volgens de Engelse bondscoach tot de mogelijkheden behoort. 

Game on 

De 6 sectoren (3 sectoren onderverdeeld in A & B sectoren) zijn aan beide zijden van het water gesitueerd met een onderbreking van strandstoelen, waterfietsen en wat al niet meer wat je rond een recreatieplas vindt in een grote stad, zoals bijvoorbeeld 38 cafés, restaurants en verkoopstalletjes van drank . 

Een lijn in het midden op maximaal 100 meter moet ervoor zorgen dat deelnemers aan hun eigen zijde van het water blijven vissen. 

Voor veel deelnemers was het onduidelijk hoe groot de populatie karper zou zijn, maar het merendeel inclusief wijzelf gaan uit van een kleine populatie, te klein naar de mening van de meeste coaches om een goed WK te vissen. We starten met een vooraf bepaalde tactiek waarbij Zig-vissen een grote rol speelt. Uit onze trainingen was duidelijk geworden dat deze manier van vissen soms meer oplevert dan het vissen met een bodemaasje. 

 Al snel in de wedstrijd wordt er door enkele landen vis gevangen waaronder Engeland (3 vissen) en Oekraïne met een vis van 15,34 kilo welke tot het eind de zwaarste vis bleef. En dan wordt het stil. Alleen rond de ochtend en middaguurtjes komt er af en toe ergens een visje uit. Er wordt door iedereen minimaal gevoerd, maar door sommige landen is er natuurlijk al behoorlijk wat voer ingegooid tijdens de aanvang van het toernooi en wat er in ligt…. 

In overleg passen we onze tactiek aan, meervalstaarten op stekken bij 2 van onze teams. 

Aan de communicatie ligt het niet, via onze Whatsapp groep en portofoons houden we elkaar op de hoogte van wat er gebeurt op onze stekken, de stekken van de buren en andere deelnemers. Er wordt gedacht over allerlei mogelijkheden om maar een visje te kunnen vangen, want met een enkel visje ben je weer terug in de race en met twee vissen ben je gewoon wereldkampioen blijkt aan het eind van het toernooi.

Oekraïne wereldkampioen 2018

Laten we vooral geen excuus zoeken om onze slechte notering van één na laatste, met een gedeelde 17e plaats geen vis, goed te praten. De winnaars van het toernooi hebben het goed gedaan en wij als verliezers niet; zo zwart-wit is het gewoon. Waar het mis ging blijft voor ons de vraag waar we onze terugreis naar Nederland van maar liefst 23 uur mee begonnen. Tijd genoeg om een antwoord te vinden maar we kunnen deze helaas niet geven. 

Toch is er iets positiefs te melden over dit WK, als team zijn we sterker uit deze strijd gekomen en hebben een belofte aan onszelf gemaakt om in februari 2019 iedereen een Nederlands poepie te laten ruiken in Zuid Afrika, Game on.

Rob Delgijer

Het Nederlands WK Team 2018 Op de gala avond